Echtscheiding wegens onbillijkheid: echtscheiding zonder scheidingsjaar – recht & uitzonderingen

Echtscheiding wegens onbillijkheid – Een echtscheiding wegens onbillijkheid is het laatste redmiddel. Er zijn vele redenen om te scheiden, maar als er zo’n geldige reden is om onmiddellijk te scheiden zonder een scheidingsjaar in acht te nemen, is het mogelijk om bij de familierechtbank een echtscheiding met een hardheidsclausule aan te vragen. Deze echtscheidingen zijn echter slechts het allerlaatste redmiddel en vormen dus de absolute uitzondering. Terug naar de gids: Echtscheiding en onroerend goed.

Echtscheiding zonder scheidingsjaar – echtscheiding wegens onbillijkheid in bijzondere uitzonderingsgevallen

Bij de scheiding van een huwelijk is één feit een basisvoorwaarde: het scheidingsjaar. Dit is bij wet verplicht om overhaaste en ondoordachte beslissingen te voorkomen en de instelling van het huwelijk te beschermen. In bijzondere uitzonderingsgevallen is echter een echtscheiding zonder scheidingsjaar mogelijk. U kunt nu nagaan welke uitzonderingen dit zijn, wat de vereisten zijn en hoe zo’n echtscheiding in zijn werk gaat!

• Tip! Onze gids voor huis en flat: Onroerend goed verkopen na echtscheiding.

De belangrijkste in een oogopslag

• De wet regelt echtscheidingen in gewone en buitengewone gevallen. De uitzonderingen hebben betrekking op de hardheidsverordening en de hardheidsclausule.
• Uitzonderingsgevallen wil de wet vermijden en mogen alleen in absolute noodgevallen worden gebruikt
• Het scheidingsjaar is bedoeld als bescherming tegen overhaaste beslissingen. Het jaar moet door de echtgenoten worden gebruikt om de beslissing tot echtscheiding grondig te overdenken en rationeel te nemen.
• Een echtscheiding wegens onbillijkheid volgt geen precieze wettelijke richtlijnen. Of er een reden is voor een echtscheiding wegens onbillijkheden wordt altijd in het individuele geval beslist.
• Er zijn bepaalde voorwaarden die de rechters kunnen helpen om een beslissing te nemen
• Voordat een rechter een beslissing neemt over een echtscheiding wegens onbillijkheden, kunnen andere alternatieven worden overwogen. Een mogelijkheid is bemiddeling op last van de rechter, waarbij wordt geprobeerd conflicten van tevoren op te lossen en de reden voor de hardhandige scheiding weg te nemen.

Echtscheiding volgens de wet – gewone en buitengewone gevallen

De wet regelt echtscheidingen in twee gewone en twee uitzonderlijke gevallen. De eerste regel is de aanvaarding van een mislukt huwelijk nadat beide echtgenoten de echtscheiding hebben aangevraagd na een scheidingsjaar of de ene echtgenoot instemt met het echtscheidingsverzoek van de andere echtgenoot. De tweede regel beschrijft de situatie waarin één echtgenoot de echtscheiding heeft aangevraagd, maar de andere echtgenoot daarmee niet instemt. De wet bepaalt hier dat na drie jaar scheiding de instemming van beide partners niet langer vereist is en de echtscheiding kan worden uitgesproken, omdat niet langer kan worden aangenomen dat het huwelijk kan worden gered. In beide gevallen wordt onweerlegbaar verondersteld dat het huwelijk is mislukt.

De familierechtbank kent nu van de gewone echtscheidingen twee uitzonderlijke gevallen. De hardheidsclausule beschrijft de vervroegde echtscheiding, vóór het einde van het scheidingsjaar, en de hardheidsclausule beschrijft de handhaving van de echtscheiding in het belang van de gemeenschappelijke kinderen of wegens de bijzondere situatie van de echtgenoot.

• De wet verdeelt echtscheidingen in gewone en buitengewone gevallen
• Uitzonderingsgevallen wil de wet vermijden en mogen alleen in absolute noodgevallen worden gebruikt

Het scheidingsjaar – de betekenis en het doel

Een echtscheiding wegens overmacht is echter de absolute uitzondering. De wetgever ziet het huwelijk als een contractueel bindende relatie die beide partijen bewust en duurzaam zijn aangegaan. Het scheidingsjaar is bedoeld om te voorkomen dat scheidingen lichtvaardig worden aangegaan en om tijd te creëren om deze belangrijke beslissing grondig te overdenken. De ontbinding van het huwelijk is derhalve slechts mogelijk na het verstrijken van het scheidingsjaar en zelfs dan alleen met de instemming van beide echtgenoten. Indien een van beiden nog een kans op verzoening ziet, kan de echtscheiding pas na drie jaar worden voltrokken zonder de instemming van beide partners. De wetgever vat de echtscheiding wegens onbillijkheid dus op als een absolute uitzondering en het scheidingsjaar als een noodzaak en regel.

• Het scheidingsjaar moet bescherming bieden tegen overhaaste beslissingen
• Het jaar moet door de echtgenoten worden gebruikt om de beslissing tot echtscheiding grondig te overdenken en rationeel te nemen.

De vereisten – de stichters voor gevallen van hardheid

Er zijn geen bindende richtlijnen voor een echtscheiding wegens onbillijkheid en de uitspraken zijn altijd individuele beslissingen. Het uitgangspunt moet echter de bijzondere situatie zijn die een echtscheiding wegens onbillijkheden rechtvaardigt. De verzoeker moet dus van meet af aan belangrijke grondslagen voor het geval van onbillijkheid kunnen voorleggen en ook bewijzen. Enkele voorwaarden die niettemin als algemene regel in acht moeten worden genomen:

Het mislukte huwelijk

Zelfs in het geval van een echtscheiding wegens onbillijkheid moet de familierechtbank vooraf formeel onderzoeken of het huwelijk is mislukt. Voorkomen moet worden dat het niet herstellen van het huwelijk wordt gelijkgesteld met het onredelijk zijn van het huwelijk.

De ruimtelijke scheiding

De scheiding moet ook als zodanig door de familierechtbank worden vastgesteld. In dat geval is het wenselijk dat de echtgenoten ruimtelijk gescheiden leven. In de regel spreekt het wonen in de gemeenschappelijke echtelijke woning tegen een scheiding wegens onbillijkheid.

De belangrijke reden in de persoon van de andere echtgenoot

De belangrijke reden die de hardheid van de situatie rechtvaardigt, moet altijd in de persoon van de andere echtgenoot liggen. Indien bijvoorbeeld één van de echtgenoten alleen wil scheiden om met zijn/haar nieuwe partner te kunnen trouwen, is er geen belangrijke reden in de persoon van de huidige echtgenoot en is de reden niet voldoende voor een echtscheiding wegens onbillijkheid.

De gedetailleerde beschrijving van de reden

De belangrijke reden voor de echtscheiding wegens onbillijkheid moet door de echtgenoot uitvoerig worden beschreven. Een simpele bewering is niet voldoende. De onredelijke hardheid van de situatie moet betrekking hebben op “het met elkaar gehuwd blijven” en niet alleen op een irrelevante situatie. De duur van het huwelijk is irrelevant en heeft geen invloed op de uitkomst.

Of er al dan niet sprake is van een geval van onbillijkheid moet derhalve altijd worden beoordeeld aan de hand van de individuele situatie. Voor een beter begrip zijn zaken die werden afgewezen voor een echtscheiding wegens onbillijkheid nuttig. Gevallen van onbillijkheid zijn derhalve niet aanwezig indien:

• Er bestaan gewone moeilijkheden, meningsverschillen of behoeften, zoals in elk huwelijk van tijd tot tijd.
• Constante wrijvingen, herhaalde afwezigheden of een gebrek aan begrip voor elkaars zorgen.
• Er is een wens van de ene echtgenoot om een nieuw huwelijk aan te gaan
• Het huishouden wordt verwaarloosd of er komen voortdurend jaloerse scènes van één partner zonder reden
• Er is sprake van een schijnhuwelijk dat alleen is aangegaan om een verblijfsvergunning voor de buitenlandse echtgenoot te verkrijgen.
• De echtelijke trouw is geschonden of als een van de echtgenoten een relatie met een andere partner onderhoudt.

Bij moeilijke scheidingen is het vaak koorddansen. De individuele situatie is doorslaggevend voor de beslissing van de familierechtbank. Afhankelijk van de reden hebben verschillende rechters al verschillende beslissingen genomen. Het is derhalve niet mogelijk een algemeen antwoord te geven op de vraag of een situatie reden is voor een echtscheiding wegens onbillijkheden.

• Een scheiding wegens overmacht volgt geen precieze wettelijke richtlijnen
• Of er gronden zijn voor een echtscheiding wegens onbillijkheden wordt altijd in het individuele geval beslist.
• Er zijn bepaalde voorwaarden die de rechters kunnen helpen om een beslissing te nemen

Alternatieven voor echtscheiding op tegenspraak – bemiddeling op bevel van de rechtbank

Naast een echtscheiding op tegenspoed zijn er echter nog andere alternatieven. Een daarvan is een gerechtelijk bevel om deel te nemen aan bemiddeling. De rechter kan de echtgenoten gelasten individueel of gezamenlijk deel te nemen aan een gratis informatiebijeenkomst over bemiddeling en daarvoor een attest over te leggen.

Bemiddeling is een middel om conflicten op vreedzame wijze op te lossen en is bedoeld om echtgenoten te helpen problemen op te lossen. Een neutrale derde helpt het echtpaar om moeilijke conflicten op te lossen en een nieuwe weg te vinden. Dit alternatief wordt vaak gebruikt wanneer er gemeenschappelijke kinderen bij de echtscheiding betrokken zijn. Met behulp van dit alternatief hoopt de rechtbank op een vreedzame regeling van de problemen en op het vermijden van een echtscheiding met tegenspoed.

• Voordat een rechter een beslissing neemt over een scheiding wegens onbillijkheid, kunnen ook andere alternatieven worden overwogen
• Een alternatief is bemiddeling op last van de rechtbank, waarbij wordt getracht conflicten vooraf op te lossen en de reden voor de hardhandige scheiding weg te nemen.

Echtscheiding: gids, hulp en tips

Echtscheiding is ingewikkeld, dat is waar. Maar je bent niet alleen! Veel mensen gaan scheiden en de meesten vinden altijd een goede oplossing. Slechts een klein percentage eindigt met vechten. Zodat u zich goed kunt voorbereiden, vindt u hier onze kleine gidsen en tips over echtscheiding, familie, geld en onroerend goed.

• Echtscheiding: Gids