De juiste manier om te erven: Wat te overwegen bij erven en nalaten

De juiste manier om te erven – Het erfrecht blijkt telkens weer een uiterst ingewikkelde materie te zijn, die gepaard gaat met grote onzekerheid en onwetendheid bij veel betrokkenen. Als het onderwerp nalatenschap acuut wordt, is het dus altijd raadzaam een beroep te doen op deskundigen zoals notarissen, belastingadviseurs, makelaars en advocaten. Toch is het zinvol om u zelf in de materie in te lezen om tijd en geld te besparen. Als u het onderwerp nalatenschap met een zeker basisbegrip benadert, zult u de vaktaal van de deskundigen beter begrijpen en met minder vrees de erfeniskwestie aangaan. Na onze extra over het onderwerp van de juiste manier om te erven, presenteren wij nu onze special over de juiste manier om te erven:

De erflater kan zelf bepalen hoeveel hij aan wie wil nalaten

De erflater is volledig vrij om te beslissen wat er na zijn of haar overlijden met zijn of haar vermogen moet gebeuren. Opdat een testament echt geldig zou zijn, is het echter van belang dat de erflater vertrouwd is met de bijzonderheden van het opstellen van het testament. Kleine fouten in de formulering kunnen er al toe leiden dat delen van het testament niet correct worden geïnterpreteerd of helemaal niet geldig zijn. Daarom is het absoluut noodzakelijk dat het testament juridisch ondubbelzinnig is.

Feiten over het verplichte deel

Naaste familieleden kunnen niet volledig worden uitgesloten van de nalatenschap van de erflater. Zelfs in geval van een in het testament overeengekomen onterving kan de verwant de wettelijke verplichte portie vorderen. Overigens kan de onterving zonder opgaaf van redenen geschieden.

Het heeft dus geen zin dat de erflater een persoon onterft die recht heeft op het verplichte deel. Dit leidt alleen maar tot geschillen. Erfelijkheid is niettemin mogelijk.

Het verplichte deel bedraagt de helft van het wettelijke deel van de nalatenschap. Het verplichte deel wordt door de probatierechter niet automatisch aan de erfgenaam toegekend. Het verplichte deel wordt ook niet vermeld in de verklaring van erfrecht. Dit betekent dat het verplichte deel eerst door de begunstigde van het verplichte deel moet worden opgeëist van de andere erfgenamen.

Er zijn echter bijzondere omstandigheden waarin de erflater het kind mag onterven op zodanige wijze dat het kind het verplichte deel niet kan erven. Dit is het geval indien het kind wegens een strafbaar feit is veroordeeld tot een gevangenisstraf van ten minste één jaar zonder voorwaardelijke vrijlating.

Indien ook een kind van de verplichte portie moet worden beroofd, moet de erflater de motieven daarvoor in het testament vastleggen. Een andere rechtsgeldige reden is indien de begunstigde van de verplichte portie het leven van de erflater of een andere naaste persoon nastreeft. Indien de begunstigde van de verplichte portie zich schuldig heeft gemaakt aan een misdrijf, zoals diefstal of lichamelijk letsel jegens de erflater, kan hem of haar ook het recht op de verplichte portie worden ontnomen.

Recht op een verplichte portie?

Maar welke personen gelden als nabestaanden en hebben dus recht op een verplichte portie? Ook kinderen. Het maakt niet uit of het biologische of geadopteerde kinderen zijn. Als de overledene op het moment van overlijden gehuwd was, telt de echtgenoot ook mee als naaste familielid. Hetzelfde geldt voor een geregistreerd partnerschap. Als de overledene geen kinderen heeft, tellen de ouders mee als naaste verwanten. Broers en zussen van de overledene hebben daarentegen geen recht op een verplichte portie.

Het verplichte deel van de erfgenaam kan worden verhoogd indien de erflater tot tien jaar voor zijn of haar overlijden schenkingen heeft gedaan aan andere familieleden. Dit is een aanspraak op een aanvulling op het verplichte gedeelte. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de erflater vijf jaar voor zijn overlijden een goed heeft weggegeven. De begunstigde van het verplichte deel kan eisen dat het verplichte deel wordt berekend zoals het zou zijn geweest indien de schenking niet was gedaan. Zijn of haar verplichte deel stijgt daardoor.

Er zij op gewezen dat de begunstigde van het verplichte deel niet de eigenaar van de nalatenschap is. Hij heeft dus geen enkele zeggenschap over wat er met het landgoed moet gebeuren.

Ook in het testament moet de wettelijke erfopvolging in acht worden genomen, wil het zijn geldigheid niet verliezen. Indien de erflater zich niet aan de erfopvolging heeft gehouden, kan de betrokkene zijn of haar aanspraken voor de rechter afdwingen.

Indien de aanspraak op het verplichte deel niet binnen drie jaar na het overlijden van de erflater wordt geldend gemaakt, verliest de aanspraak haar geldigheid. Bovendien wordt de aanspraak op het verplichte deel pas geldig wanneer de erflater is overleden. Het verplichte deel kan niet worden opgeëist tijdens het leven van de erflater.

Nalatenschap en legaten: verplichte portie

Bereken het verplichte deel – Instructies

Wettelijke erfopvolging in geval van erfenis

Wettelijke erfopvolging is altijd van toepassing als de erflater geen testament heeft gemaakt. Als er geen verwanten zijn, gaat de erfenis naar de staat. In Duitsland is dit echter bijna nooit het geval.

In het erfrecht wordt verwantschap onderverdeeld in verschillende graden van rangorde.

Als er erfgenamen van orde I zijn, zijn erfgenamen van orde II volledig uitgesloten.

De kinderen van de overledene en de kleinkinderen behoren tot de eerste graad van de orde. De kinderen erven in gelijke delen. Als een van de kinderen al overleden is, erven zijn of haar kinderen.

Bloedverwant in de tweede graad

Als een overledene geen kinderen of kleinkinderen nalaat, erven de tweedegraads familieleden. Daartoe behoren de ouders van de overledene en de broers en zussen. Indien een broer of zus reeds is overleden, gaat de erfenis over op hun kinderen, de nichten en neven. Indien er geen bloedverwant in de tweede graad is, zijn de grootouders en hun kinderen de bloedverwanten in de derde graad. Dat zijn dan de ooms en tantes en de neven en nichten.

Echtgenoot

Als er geen huwelijkscontract is gesloten en het beginsel van gemeenschap van goederen van toepassing is, krijgt de echtgenoot van de overledene de helft van de erfenis samen met de kinderen. Naast de ouders en broers en zussen krijgt de echtgenoot zelfs driekwart van de erfenis.

Dit kan gevaarlijk zijn als bijvoorbeeld een eigenschap wordt geërfd. In dit geval heeft de echtgenoot er geen alleenrecht op. Om dit probleem te vermijden, kiezen veel echtgenoten voor het testament van Berlijn.

Berlijn zal

In een Berlijns testament erft de langstlevende echtgenoot alles. De kinderen zijn uitgesloten als erfgenamen. Pas na het overlijden van de tweede echtgenoot gaat de nalatenschap over op de kinderen. Op die manier gaat het eigendom over op de echtgenoot zonder dat er een geschil over de erfenis ontstaat. Maar zelfs in dat geval kunnen kinderen het testament van de erflater terzijde schuiven en het verplichte deel opeisen.

Om dit te voorkomen kan aan het testament een boeteclausule worden toegevoegd indien het verplichte deel wordt opgeëist. Dit heeft echter meestal niet het gewenste effect van de erflater. Kinderen kunnen ook na het overlijden van een van de ouders aanspraak maken op hun verplichte portie. Dit wordt echter economisch minder aantrekkelijk, aangezien de erfenis hoger is na het overlijden van de tweede ouder.

Ouders zijn niet verplicht hun kinderen gelijk te behandelen in het testament

Ouders zijn niet verplicht hun kinderen in het testament gelijk te behandelen, ook al zou dit geschillen na het overlijden kunnen voorkomen. Het is echter niet mogelijk om bepaalde bestanddelen van de nalatenschap alleen aan bepaalde kinderen na te laten. Bijvoorbeeld dat het eerste kind alleen het onroerend goed erft, terwijl het tweede kind erfgenaam wordt van de effecten. In plaats daarvan kan alleen worden bepaald met welk quotum het individuele kind hoeveel van het totale erfdeel ontvangt.

Testament en voogdij

Wil het testament van de erflater geldig zijn, dan moet het handgeschreven zijn en uiteraard ondertekend. Het is absoluut fataal om het testament op de computer te typen om redenen van betere leesbaarheid. Zelfs als het ondertekend is, is het niet geldig.

De meeste erflaters kiezen ervoor om het testament thuis te bewaren. Dit houdt echter het risico in dat het verloren gaat, na het overlijden niet kan worden teruggevonden of dat een van de erfgenamen het laat verdwijnen als het in zijn of haar handen valt en hem of haar benadeelt.

Daarom is het raadzamer het testament aan de erfrechtbank over te dragen. Hierdoor wordt gewaarborgd dat de verklaring in elk geval na het overlijden van de erflater kan worden gebruikt. Wie van deze vorm van bewaring afziet, doet er goed aan een vertrouwenspersoon in te lichten over het bestaan en de vindplaats van het testament.